Szczegóły

Kategoria: Tennis

Andy Murray, właśc. sir Andrew Barron Murray^[1], OBE^[2][3] (ur. 15 maja 1987^[4] w Glasgow^[5]) – brytyjski tenisista, dwukrotny mistrz olimpijski w grze pojedynczej (2012^[6] i 2016) oraz srebrny medalista w grze mieszanej z Londynu (2012)^[7], zwycięzca US Open 2012^[8], Wimbledonu 2013^[9] i Wimbledonu 2016, triumfator ATP World Tour Finals 2016, pasowany na Rycerza Kawalera^[10], oficer Orderu Imperium Brytyjskiego^[11][12], od 7 listopada 2016 do 20 sierpnia 2017 lider rankingu ATP w grze singlowej^[13], reprezentant Wielkiej Brytanii w Pucharze Davisa i zdobywca tego trofeum w sezonie 2015^[14].

Jest synem trenerki tenisowej^[15] i treningi rozpoczął w wieku 3 lat^[16]. Jako 8-latek przeżył masakrę w szkole w Dunblane (13 marca 1996), w której szaleniec zastrzelił szesnaście osób (głównie uczniów)^[17]. Od 15. roku życia trenował w Barcelonie^[18]. Zaliczał się do czołowych juniorów na świecie, w 2003 wygrał w tej kategorii wiekowej Canadian Open^[19], rok później US Open^[20]. Był również w półfinale debla juniorów w US Open 2004, występując ze starszym bratem Jamiem^[21]. W 2003 roku uplasował się na 6. miejscu, a rok później na 10. miejscu światowego rankingu juniorów^[22]. Występy juniorskie zakończył półfinałem French Open 2005^[23].

W kwietniu 2005 roku rozpoczął oficjalnie karierę zawodową^[24]. W cyklu ATP World Tour debiutował już w kwietniu 2005, dzięki przyznanej dzikiej karcie na turniej w Barcelonie^[25][26]. W czerwcu 2005 roku otrzymał również dziką kartę na londyński turniej w Queen’s Club^[27], gdzie dotarł do III rundy, pokonując m.in. Amerykanina Taylora Denta^[28] (przegrał ze Szwedem Thomasem Johanssonem)^[29]. Także do III rundy dotarł na Wimbledonie, notując zwycięstwa nad Szwajcarem Bastlem^[a][30] i rozstawionym Czechem Štěpánkiem^[31]. Przegrał dopiero z Argentyńczykiem Nalbandianem w pięciu setach, nie wykorzystując prowadzenia 2:0 w setach^[32]. Dzięki znacznemu awansowi w rankingu światowym Murray mógł występować w turniejach ATP World Tour^[33]. Doszedł m.in. do II rundy turnieju w Cincinnati (ponownie pokonał Taylora Denta)^[34], a także do II rundy w wielkoszlemowym US Open (pokonał w pięciu setach Rumuna Pavela^[35], przegrał później – również w pięciu setach – z Francuzem Arnaudem Clémentem^[36]).

Po osiągnięciu finału w turnieju w Bangkoku (pokonał m.in. Ginepriego^[37], przegrał z Federerem) awansował do czołowej setki rankingu^[38]. Jesienią 2005 roku dotarł do ćwierćfinału w Bazylei, pokonując m.in. w prestiżowym pojedynku wieloletniego lidera brytyjskiego tenisa Tima Henmana^[39]. W lutym 2006 roku Murray odniósł pierwsze zwycięstwo turniejowe, w amerykańskim San José pokonując m.in. Mardy Fisha^[40], Andy Roddicka^[41] i w finale Lleytona Hewitta^[42]. Dzięki temu sukcesowi awansował na 41. miejsce w rankingu światowym (w marcu 2006)^[33] i przez dwa miesiące był pierwszą rakietą Wielkiej Brytanii^[43] (w maju 2006 wyprzedził go Greg Rusedski^[44]).

Po raz pierwszy do zespołu narodowego w Pucharze Davisa został powołany we wrześniu 2004 roku^[20], ale w przegranym meczu z Austrią nie wystąpił^[45]. Debiutował w marcu 2005 roku w deblu przeciwko Izraelowi, zostając tym samym najmłodszym reprezentantem Wielkiej Brytanii w tym turnieju^[46]. We wrześniu 2005 roku nie zdobył punktu w barażu o grupę światową ze Szwajcarami^[47], bez powodzenia grał także w meczu z Serbią i Czarnogórą w kwietniu 2006 roku^[48].

Podczas turnieju na Wimbledonie w 2005 roku doszedł najdalej ze wszystkich singlistów gospodarzy^[49]. W tym samym czasie w głosowaniu zorganizowanym przez szkocki oddział BBC uznano Murraya sportową osobowością roku^[50].

Największymi sukcesami Andy’ego Murraya są zwycięstwa w wielkoszlemowych turniejach US Open 2012, Wimbledon 2013, Wimbledon 2016, kończącym sezon turnieju ATP World Tour Finals 2016 oraz złote medale na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2012 i 2016^[51]. Brytyjczyk osiągnął także osiem finałów turniejów wielkoszlemowych^[52]: US Open 2008, Australian Open 2010, Australian Open 2011, Wimbledon 2012, Australian Open 2013, Australian Open 2015, Australian Open 2016 oraz French Open 2016^[53].

7 listopada 2016, po zwycięstwie w turnieju BNP Paribas Masters w Paryżu, Murray (jako pierwszy Brytyjczyk w historii) znalazł się na czele rankingu singlowego ATP^[54].